Bu hafta sonu mesaisini, yuvadan firar eden serçe yavruları için harcadım.

Anne ve babasından habersiz gece vakti yuvadan firar eden serçe yavrularını   kapı önünde,   üşümüş titrer halde buldum. İlk işim onlara bir yuva bulmak oldu. Ayakkabı kutusundan bir yuva, üşümesinler diye eski mintanımı üzerlerine örtü  yaptım. Sabah  ciyak ciyak ötüşlerinden belli ki ya susadılar ya da acıktılar. Önce parmağımdan damlayan suyu içtiler, sonra annelerini beklemeye başladılar. Çok geçmeden ebeveynler geldi. Ağızları ile getirdikleri yiyecekleri yavrularına verdiler. Sonra parmaktan biraz daha su içtik. Ölecekler diye üzülüyordum. Biraz olsun şimdi gönlüm serin.  Anne ve baba serçe, firari   yavrularının  nerede olduklarını biliyorlar.